برشکاری اکسی-سوخت (هواگاز): روشی کلاسیک و پرکاربرد در صنعت فلزکاری

تاریخچه: این روش در اوایل قرن 20 میلادی با توسعه مشعل اکسی-استیلن معرفی شد و به سرعت به عنوان یکی از اصلی‌ترین روش‌های برش فلزات در صنعت مورد استفاده قرار گرفت. امروزه با وجود روش‌های مدرن، هنوز هم در بسیاری از کاربردهای صنعتی جایگاه ویژه‌ای دارد.

برشکاری هواگاز با استفاده از شعله حاصل از ترکیب گاز سوختی (معمولاً استیلن) و اکسیژن خالص، امکان برش فلزات آهنی با ضخامت‌های مختلف را فراهم می‌کند. این روش به دلیل سادگی، عدم نیاز به برق و قابلیت حمل آسان، برای کارهای میدانی و تعمیراتی ایده‌آل است.

مهم‌ترین کاربردهای برشکاری هواگاز عبارتند از:

✅ صنایع سنگین و ساخت‌وساز - برش ورق‌های فولادی در پروژه‌های عمرانی
✅ تعمیرات و نگهداری - برش و تعویض قطعات فرسوده در ماشین‌آلات صنعتی
✅ صنایع کشتی‌سازی - شکل‌دهی و برش صفحات فولادی در ساخت بدنه کشتی
✅ بازیافت فلزات - جداسازی و برش قطعات فلزی اسقاطی

این روش به دلیل سادگی و انعطاف‌پذیری، هنوز هم در بسیاری از کارگاه‌های فلزکاری و صنایع سنگین مورد استفاده قرار می‌گیرد. برشکاری هواگاز به ویژه در کارهای میدانی و مواقعی که دسترسی به برق ممکن نیست، گزینه‌ای بی‌بدیل محسوب می‌شود.

محصولات برشکاری هواگاز

کلیه محصولات مورد استفاده در برشکاری هواگاز

ایمنی

بهتر است بدانید

برشکاری اکسی-سوخت (هواگاز): بررسی جامع فنی، کاربردی و ایمنی

مقدمه
برشکاری هواگاز که به نام برش اکسی-سوخت نیز شناخته می‌شود، یکی از اساسی‌ترین و پرکاربردترین روش‌های برش فلزات در صنعت محسوب می‌شود. این تکنیک که بیش از یک قرن سابقه دارد، با وجود ظهور روش‌های مدرن مانند پلاسما و لیزر، هنوز هم در بسیاری از کاربردهای صنعتی جایگاه خود را حفظ کرده است. در این مقاله به بررسی جامع اصول فنی، تجهیزات، تکنیک‌ها و نکات ایمنی این روش می‌پردازیم.

بخش اول: اصول فنی و مکانیزم کار

  1. مکانیزم برش:
    برشکاری هواگاز بر اساس اصول زیر عمل می‌کند:

  • گرمایش موضعی فلز تا دمای اشتعال (حدود 900 درجه سانتیگراد برای فولاد)

  • تزریق جریان اکسیژن خالص برای اکسیداسیون و حذف فلز مذاب

  • حرکت مشعل در امتداد خط برش

  1. گازهای مورد استفاده:

  • گاز سوختی: استیلن (رایج‌ترین)، پروپان، پروپیلن، گاز طبیعی

  • گاز برش: اکسیژن خالص (99.5% خلوص)

  1. دمای شعله:

  • استیلن-اکسیژن: 3100-3300°C

  • پروپان-اکسیژن: 2800-2900°C

بخش دوم: تجهیزات و ملزومات

  1. سیلندرهای گاز:

  • سیلندر اکسیژن (آبی)

  • سیلندر گاز سوختی (استیلن: قرمز یا قهوه‌ای)

  • رگولاتورهای فشار

  • شیرهای یکطرفه و ضد برگشت شعله

  1. مشعل برش:

  • انواع مشعل (یکپارچه، جداشدنی)

  • نازل‌های مختلف با شماره‌های 00 تا 10

  • سیستم خنک‌کننده

  1. لوازم جانبی:

  • شیلنگ‌های مخصوص (رنگ‌بندی استاندارد)

  • عینک محافظ با شیشه تیره

  • چکش برش و برس سیمی

  • گیره‌های زمین

بخش سوم: تکنیک‌های برش

  1. مراحل برش:

  2. گرمایش فلز تا دمای اشتعال

  3. فعال کردن جریان اکسیژن برش

  4. حرکت یکنواخت مشعل در طول خط برش

  5. کنترل سرعت و زاویه مشعل

  6. تنظیمات شعله:

  • شعله خنثی (نسبت اکسیژن به سوخت 1.1:1)

  • شعله اکسیدکننده (برای فولادهای کربنی)

  • شعله کربوره (برای چدن)

  1. پارامترهای مؤثر:

  • فشار گاز (اکسیژن: 2-7 بار، استیلن: 0.3-1 بار)

  • سرعت برش

  • فاصله نازل از کار

  • زاویه مشعل (معمولاً 90 درجه)

بخش چهارم: کاربردهای صنعتی

  1. صنایع سنگین:

  • برش ورق‌های فولادی تا 300mm

  • ساخت مخازن و ظروف تحت فشار

  • ساخت پل و سازه‌های فلزی

  1. صنعت کشتی‌سازی:

  • برش صفحات بدنه

  • شکل‌دهی به قطعات

  • تعمیرات اسکله‌ای

  1. صنایع نفت و گاز:

  • برش لوله‌های انتقال

  • تعمیرات خطوط لوله

  • ساخت دکل‌های حفاری

  1. تعمیرات و نگهداری:

  • برش قطعات فرسوده

  • تعمیرات ماشین‌آلات سنگین

  • کارهای اورژانسی در محل

بخش پنجم: ایمنی و حفاظت

  1. خطرات اصلی:

  • انفجار سیلندرها

  • برگشت شعله

  • آتش‌سوزی

  • سوختگی

  • مسمومیت با گازها

  1. تجهیزات حفاظتی:

  • لباس کار ضد حریق

  • دستکش و کفش ایمنی

  • عینک محافظ با فیلتر مناسب

  • ماسک تنفسی در محیط‌های بسته

  1. اقدامات پیشگیرانه:

  • بازرسی منظم شیلنگ‌ها و اتصالات

  • استفاده از شیرهای یکطرفه

  • نگهداری صحیح سیلندرها

  • تهویه مناسب محیط کار

  • وجود کپسول اطفاء حریق در محل

بخش ششم: مزایا و محدودیت‌ها

  1. مزایا:

  • قابلیت برش فلزات با ضخامت زیاد

  • عدم نیاز به منبع برق

  • هزینه پایین تجهیزات

  • قابلیت حمل و نقل آسان

  • انعطاف‌پذیری در محیط‌های مختلف

  1. معایب:

  • محدودیت به فلزات آهنی

  • کیفیت سطح برش پایین‌تر نسبت به روش‌های مدرن

  • منطقه متأثر از حرارت (HAZ) وسیع

  • نیاز به مهارت بالا

  • سرعت پایین در مقایسه با روش‌های جدید

بخش هفتم: مقایسه با روش‌های مدرن

  1. برش پلاسما:

  • سرعت بالاتر

  • کیفیت بهتر

  • محدودیت در ضخامت

  • نیاز به برق

  1. برش لیزر:

  • دقت بسیار بالا

  • هزینه سرمایه‌گذاری اولیه زیاد

  • محدودیت در ضخامت

  • نیاز به تجهیزات پیچیده

نتیجه‌گیری
برشکاری هواگاز با وجود قدمت طولانی، هنوز هم در بسیاری از صنایع سنگین و کاربردهای میدانی جایگاه خود را حفظ کرده است. سادگی تجهیزات، عدم نیاز به برق و قابلیت برش فلزات با ضخامت‌های زیاد، این روش را به گزینه‌ای مطلوب در شرایط خاص تبدیل کرده است. با رعایت اصول ایمنی و استفاده از اپراتورهای ماهر، می‌توان از این تکنیک به‌صورت مؤثر و ایمن بهره برد. در عصر تکنولوژی‌های پیشرفته، برش هواگاز همچنان به عنوان یک روش پایه و قابل اعتماد در صنعت فلزکاری شناخته می‌شود.